Alacaklı veya borçlunun birden çok, borcun konusunun ise tek olması halinde:
Borç ister bölünebilen ister bölünmeyen bir borç olsun, alacaklılar ya da borçlular arasında teselsül varsa, bu durumda TBK m. 162-169 hükümleri uyarında teselsül hükümleri uygulanır. Ancak bölünemeyen bir borcun bir çok alacaklısı ya da borçlusu olması durumunda TBK m. 85 hükmü uygulama alanı bulur.
a) Borçlu taraf çoksa:
Borçlu taraf çoksa ve borç bölünebiliyorsa, her bir borçlu, borcun kendi payına düşen kısmını ödemekle yükümlüdür.
TBK m. 85(2) hükmüne göre, borçlu taraf çoksa ve borç bölünemiyorsa, borçlulardan her biri borcun tamamını ifa ile yükümlüdür. Bu durumda her bir borçludan borcun tamamının ifası istenebilir. İçlerinden biri borcu ifa edince alacaklı tatmin edilmiş olur ve borç sona erer. TBK m. 85(3) hükmüne göre halin icabından aksi anlaşılmadıkça, ifayı yapan borçlu kendisiyle birlikte borçlu bulunan diğer borçlulara rücu ederek hisseleri nispetinde onlardan karşılık isteme hakkını haizdir ve bu nispette alacaklının haklarına halef olur.
b) Alacaklı taraf çoksa:
Alacaklı taraf çoksa ve borç bölünebiliyorsa, her bir alacaklı kendi payına düşen kısmı borçludan isteyebilir. TBK m. 85(1) hükmüne göre, alacaklı taraf çoksa ve borç bölünemiyorsa, alacaklılardan her biri borcun ifa edilmesini isteyebilir ve borçlu alacaklıların hepsine birden ifa yapmak zorundadır. İfanın alacaklıların tümüne birlikte yapılması gerekir.
Tek bir alacaklıya ifa yapılmışsa, borç sona ermez ve borçlu diğer alacaklılara da ifa yapmak zorunda kalabilir. Ancak bir alacaklıya ifayı kabul etmesi konusunda hepsi adına yetki verilmişse, bu takdirde bu tek alacaklıya yapılan ifa borcu sona erdirir. Böyle bir şey yoksa borcun sona ermesi için, alacaklıların hepsinin ifa sırasında mutlaka bir arada olması gerekir.
