Weber’in otorite tipolojisi, Alman sosyolog Max Weber tarafından geliştirilen ve modern toplumlarda otorite kaynaklarını sınıflandırmaya yönelik bir teoridir. Weber, otoriteyi, bir kişinin ya da bir grup insanın başka insanlar üzerinde etki ve kontrol sağlama yeteneği olarak tanımlamaktadır.
Weber’in otorite tipolojisi, üç ana kaynak üzerine kuruludur: geleneksel otorite, karizmatik otorite ve yasal-rasyonel otorite.
Geleneksel otorite, geçmişteki yönetim biçimlerinin devamı niteliğinde olan otorite türüdür. Bu tür otorite, miras yoluyla geçen ailelerin, köklü ailelerin, din adamlarının ya da kabile liderlerinin otoritesi gibi geçmişteki yapıların devamı niteliğindedir.
Karizmatik otorite, bir liderin kişisel çekiciliği ve etkisiyle kurulmuş otoritedir. Bu tür otorite, liderin kişisel nitelikleri ve yetenekleri sayesinde kurulmuş ve devam ettirilmiştir.
Yasal-rasyonel otorite ise, modern toplumlarda en yaygın olan otorite türüdür. Bu tür otorite, yasalar ve kurallar yoluyla kurulmuştur. Yasal-rasyonel otorite, meşru bir şekilde seçilmiş liderlerin ya da hükümetlerin otoritesi olarak tanımlanabilir.
Sonuç olarak, Weber’in otorite tipolojisi, modern toplumlardaki otorite kaynaklarını sınıflandırmaya yönelik bir teoridir. Geleneksel, karizmatik ve yasal-rasyonel otorite olmak üzere üç ana kaynağı tanımlar ve modern toplumlardaki otoritenin nasıl kurulduğunu ve devam ettiğini açıklar.
