Miras Hukuku / Online Test-4 (Çözümlü)

Mirasın reddi yasal mirasçılar ile iradi mirasçılardan atanmış mirasçılara tanınmış önemli bir imkândır. Hukukumuzda açık ret ve ret karinesi (zımni ret) olmak üzere iki farklı şekilde mirasın reddi mümkündür. Ret karinesi gereğince, ölümü tarihinde mirasbırakanın ödemeden aczi açıkça belli veya resmen tespit edilmiş ise, miras reddedilmiş sayılır (TMK. m. 605). Bu durumda mirasçıların mirası ret için herhangi bir davranışta bulunması beklenmez, ancak mirasçılar mirası kabul etmek istedikleri takdirde bu iradelerini ortaya koymaları gerekecektir. Açık ret durumunda ise, mirasçılar mirası, mirasçı olduklarını öğrendikleri andan itibaren üç ay içinde reddedebilirler. Bu süre, yasal mirasçılar için mirasçı olduklarını daha sonra öğrendikleri ispat edilmedikçe mirasbırakanın ölümünü öğrendikleri; vasiyetname ile atanmış mirasçılar için mirasbırakanın tasarrufunun kendilerine resmen bildirildiği tarihten işlemeye başlar (TMK. m. 606). Üç aylık süre bir hak düşürücü süre niteliğindedir.

Yasal mirasçılığı belirleyen dört tür bağ vardır. Bunlar kan bağı, evlilik bağı, evlatlık bağı ve uyrukluk bağı olarak adlandırılır.

Birden çok mirasçı bulunması halinde, mirasın geçmesiyle birlikte paylaşmaya kadar, mirasçılar arasında terekedeki bütün hak ve borçları kapsayan bir ortaklık meydana gelir. Mirasçılar terekeye elbirliğiyle sahip olurlar ve sözleşme veya kanundan doğan temsil ya da yönetim yetkisi saklı kalmak üzere, terekeye ait bütün haklar üzerinde birlikte tasarruf ederler.

Mirasçılık ehliyeti, bir kimsenin yasal mirasçı veya atanmış mirasçı ya da vasiyet alacaklısı olabilme yeteneğine sahip bulunmasını ifade etmektedir. Medeni Kanunumuz bir kimsenin mirasçılık ehliyetine sahip olmasını iki olumlu, bir olumsuz üç koşula bağlamıştır. Bunlar, mirasın açıldığı zaman “sağ olmak”, “mirasa ehil olmak” ve “mirastan yoksun bulunmamak” tır.

Medeni hukuka hakim olan iradi özerkliği ilkesinin bir sonucu olarak miras hukuku alanında mirasbırakanın ölüme bağlı tasarrufta bulunma serbestisinin olduğu kabul edilir.

Mirasbırakanın yapmış olduğu bir ölüme bağlı tasarrufla terekenin tamamı veya bölünebilir bir kısmında belirli bir süre veya şart olarak kararlaştırılan husus gerçekleşinceye kadar bir kimsenin daha sonra başka bir kimsenin mirasçı olacağını kararlaştırması artmirasçılığı doğurur.

Miras ortaklığı ortaklar arasında elbirliği mülkiyeti yaratmaktadır. Ancak elbirliği mülkiyeti kural olarak yapılacak her tür işlem bakımından tüm miras ortaklığını oluşturan ortakların oybirliği ile hareket etmesini gerektirdiğinden ve miras ortaklığı da kanun gereği kişileri belki de hiç arada olmak istemedikleri halde bir araya getirdiğinden sürdürülmesi zor bir mülkiyet türüdür. Bu nedenle hukukumuzda mirasçılara mirası paylaşıp ferdi mülkiyete dönme olanağının yanında henüz mirası paylaşma konusunda oybirliğinin oluşmadığı durumlar için bir başka olanak daha getirilmiştir. Bu da elbirliği mülkiyetini paylı mülkiyete dönüştürme olanağıdır.

yukarı doğru uzanan mirasçılık üç derece ile sınırlandırılmıştır.

“Miras” kelimesiyle de ifade edilen tereke, mirasbırakanın ölmesi veya ölümüne denk tutulan gaipliğine karar verilmesiyle mirasçılarına geçen ve parayla ölçülebilen bütün hak ve borçları ile hukuki ilişkilerinin tümü anlamına gelir. Tereke sözcüğü ile özdeş kullanıldığı anlamından farklı olarak miras sözcüğü aynı zamanda, terekenin mirasçılara geçişini anlatmak amacıyla da kullanılır.

Alt soyu bulunmayan murisin mirası anne ve baba arasında eşit oranda pay edilir.